ادبی

"شکوه خنده هایت" ،ماهپاره
شبم را کرده لبریز از ستاره
دلم خواهد نشینی رو به رویم
و من باشم سراپا در نظاره

دراهکی

جهانی خواهم از عشق تو سرشار
که باشد بادلم در عاشقی یار
شب تاریک ما را را میکند روز
طلوع یک تبسم ،از لبت، یار
دراهکی

صبح است و جهان لبالب از بوی خداست
یک باغ پر از تبسم از سوی خداست
صبح است و غزل سراست هر جاخورشید
دنیا پر نور و نام نیکوی خداست

حیدر دراهکی

: جهان در خدمت بانوی خوب است
زن شایسته اغلب در جنوب است
جهان بی روی زن دنیای وحش است
هوای زندگی رنگ غروب است
دراهکی

منظور از جنوب جغرافیا نیست بلکه اوضاع زندگی است

: زنان عشق اند و عاشق می پسندند
گل سرخ و شقایق  می پسندند
زنان عشق اند و عذرا گونه هر کس
به خود دیدند، وامق  می پسندند
حیدر دراهکی
 

شکوه خنده ی کوکب چکانش
طلوع آفتاب است از دهانش
به دامانش بیاویزم شبی تار
بچینم ماههتاب از آسمانش
 دراهکی

لب جوی و سر هر کوچه باغی
نشستم کاشتم شبها چراغی
نمی دانم چه روزی مرده ام من
نمیگیردکسی از من سراغی 

حیدر دراهکی

دوباره صبح و روی نازنینش 
هوای تازه و مهر آفرینش
خداوندآفتابی تر نماید 
تبسم های شاد و دلنشینش 
حیدردراهکی

گمانم گشته، از من خسته دنیا
همه درها به رویم بسته دنیا
مرا در زندگی با هر وسیله
شکنجه میدهد پیوسته دنیا
دراهکی

به راه عاشقی جان است عریان
تنش در زیر باران است عریان
چه کرده با دلم با یک تبسم؟
چرا این قدر ،انسان است عریان
دراهکی

دوباره صبح و روی با نشاطش
 جهان سرشار شور انبساطش
چه زیبا در هوای تازه چیده است
شراب زندگانی بر بساطش

حیدر دراهکی